„Projekt współfinansowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Współpracy Transgranicznej Polska (Województwo Lubuskie) – Brandenburgia 2007 – 2013, Fundusz Małych Projektów i projekty Sieciowe Euroregionu „Sprewa-Nysa-Bóbr” oraz budżetu państwa”.
„Pokonywać granice poprzez wspólne inwestowanie w przyszłość” / „Grenzen überwinden durch gemeinsame Investition in die Zukunft”.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Tytuł projektu : Zawód Pamiątkarz Nr Umowy UDA-POKL.08.01.01-08-110/10-00
Zapraszamy do zapoznania się z najnowszą mapą ścienną z atrakcjami województwa lubuskiego. To nasze kolejne wydawnictwo dofinansowane w ramach zadania publicznego ze środków województw lubuskiego- Urzędu Marszałkowskiego .
Orginał mapy do pozyskania w biurze LOTUR. Prosimy o informację per email lub tel.
http://lotur.eu/news/show/1911
Głaz stanowi bryła gnejsu plagioklazowo-biotytowego. Charakteryzuje się on znacznymi rozmiarami: długość dochodzi do 7,90 m, maksymalna szerokość sięga 3,9 m, a wysokość 1,2 m. Na powierzchni głazu znajdują się liczne ślady wierceń i obłupań, działalności mającej na celu rozbicie głazu i usunięcie go z pola uprawnego. Prawdopodobnie pochodzą one z czasu funkcjonowania w Macharach Państwowego Gospodarstwa Rolnego.
Podczas badań założono wykop sondażowy o szerokości od 0,4 m do 2 m od krawędzi kamienia. W trakcie eksploracji, wokół całego głazu stwierdzono ślady stosunkowo niedawnego wykopu, na co wskazywały fragmenty cegieł i potłuczonych butelek. Uznano, że - podobnie jak ślady kruszenia - są to pozostałości po nieudanej próbie usunięcia głazu. Po wschodniej stronie wykop ten zasypany był gruzem i kamieniami, które tworzyły wielowarstwowy bruk. Poniżej uchwycono warstwę kilkucentymetrowej grubości próchnicy stanowiącą pozostałości zniszczonego obiektu archeologicznego. Rozpoznany układ stratygraficzny wskazuje, że nowożytny wkop zniszczył niemal całkowicie wcześniejsze nawarstwienia.
W trakcie badań znaleziono kilka krzemieni noszących ślady obróbki, datowanych na środkową epokę kamienia tzn. okres mezolitu przypadającego na VII-V tysiąclecie p.n.e. Wystąpiły one wokół całego głazu, skupiając się zwłaszcza po jego północnej stronie, w warstwie ornej oraz w obrębie bruku kamiennego. W wypełnisku rozpoznanego obiektu archeologicznego, a także bezpośrednio nad nim we współczesnym wykopie, znaleziono 29 fragmentów ceramiki kultury łużyckiej datowanych na okres halsztacki tj, ok. 700-500 p.n.e. Wśród nich znajdują się części grubościennego naczynia zasobowego o chropowatych powierzchniach. Wyróżniono także ułamki niewielkiej cienkościennej i czernionej misy. Poza tym znaleziono fragmenty naczyń o intensywnie czernionych wnętrzach. Ze względu na zniszczenie wcześniejszych nawarstwień przez współczesny wkop nie można określić kontekstu w jakim omawiane naczynia zostały złożone do ziemi. Ponadto znaleziono również jeden fragment polepy, tj. spieczonej gliny, która pierwotnie pokrywała elementy konstrukcji drewnianych. Znalezisko to wskazuje, że można się także liczyć z ich obecnością wokół głazu. Z kulturą łużycką można także wiązać znaleziska kilkudziesięciu krzemieni obrobionych przy zastosowaniu tzw. techniki łuszczeniowej. Zbiór ten obejmuje zarówno rdzenie, odłupki, wióry jak i okruchy, a być może także fragmenty narzędzi.
Źródło: www.strzelce.pl