„Projekt współfinansowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Współpracy Transgranicznej Polska (Województwo Lubuskie) – Brandenburgia 2007 – 2013, Fundusz Małych Projektów i projekty Sieciowe Euroregionu „Sprewa-Nysa-Bóbr” oraz budżetu państwa”.
„Pokonywać granice poprzez wspólne inwestowanie w przyszłość” / „Grenzen überwinden durch gemeinsame Investition in die Zukunft”.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Tytuł projektu : Zawód Pamiątkarz Nr Umowy UDA-POKL.08.01.01-08-110/10-00
Zapraszamy do zapoznania się z najnowszą mapą ścienną z atrakcjami województwa lubuskiego. To nasze kolejne wydawnictwo dofinansowane w ramach zadania publicznego ze środków województw lubuskiego- Urzędu Marszałkowskiego .
Orginał mapy do pozyskania w biurze LOTUR. Prosimy o informację per email lub tel.
http://lotur.eu/news/show/1911
20 listopada podczas gali VI edycji konkursu POT „Na Najlepszy Produkt Turystyczny 2008" w PKiN w Warszawie został wręczony CERTYFIKAT władzom Miasta Żagań za produkt turystyczny „Wielka ucieczka".
Produkt został zgłoszony do regionalnego konkursu a kapituła Lubuskiej Organizacji Turystycznej LOTUR zgłosiła do POT na centralne eliminacje.
Kapituła Polskiej Organizacji Turystycznej nagrodziła Certyfikatem POT 11 produktów turystycznych z całego kraju na 90 zgłoszonych oraz wskazała 5 nominacji do Złotego Certyfikatu POT z pośród 21 .
Obóz Stalag Luft III powstał w 1942 roku i w przeciwieństwie do innych obozów podlegał dowództwu niemieckich wojsk lotniczych. Zlokalizowanie obozu w słabo zaludnionym terenie w okolicy Żagania ponad 600 km od neutralnej Szwajcarii i blisko 300 km od wybrzeża Bałtyku miało za zadanie zniechęcenie do podjęcia prób ucieczki. Piaszczysta gleba, podwójne, wysokie ogrodzenie z drutu kolczastego, pozostawienie pustej przestrzeni pod barakami i duże oddalenie ich od drutów, a nawet zainstalowanie mikrofonów mających wychwycić jakąkolwiek podziemną działalność, miało uniemożliwić budowę tunelu.
Aby zwiększyć szanse ucieczki planowano drążenie trzech tuneli, którym nadano nazwy "Tom", "Dick" i "Harry". Dwa pierwsze, położone w zachodniej części obozu, wydawały się najdogodniejszą drogą ucieczki. Jednak "Tom" został odkryty podczas jednej z rewizji, a wyjście z tunelu "Dick" w wyniku rozbudowy obozu znalazło się na terenie nowego sektora. Ostatnią szansą ucieczki pozostał 111 metrowy tunel "Harry". Do jego budowy wykorzystano wszelkie możliwe materiały: deski z baraków i prycz, puszki i worki, z których zbudowano specjalną pompę dostarczającą powietrze. Gdy tunel był już gotowy, chęć ucieczki zgłosiło 500 osób, jednak zakładano, że zdoła uciec ok. 200 więc przeprowadzono losowanie.
W nocy z 23 na 24 marca 1944 roku uciekinierzy zebrali się w baraku, w którym znajdowało się wejście do tunelu. Okazało się wtedy, że tunel jest za krótki i kończy się przed linią lasu. Dodatkowo ogłoszony alarm lotniczy nie był na rękę uciekinierom planującym ucieczkę pociągiem. Pomimo niedogodności z tunelu zdążyło skorzystać 80 lotników zanim wartownicy zauważyli uciekinierów.
Ucieczka w pełni powiodła się tylko trzem lotnikom. Byli to Norwegowie - Peter Bergsland i Jens Muller oraz Holender Bram van der Stok. Reszta uciekinierów została prędzej czy później schwytana. Na specjalny rozkaz Hitlera tzw. "Sagan-Befehl" wszyscy uciekinierzy mieli zostać rozstrzelani, lecz po interwencji Göringa ostatecznie zdecydowano się rozstrzelać pięćdziesięciu lotników.